Poznań: TOP 9 atrakcji i miejsc, które warto zobaczyć w 1 dzień i weekend

Dane Urzędu Miasta w Poznaniu wskazują, że tylko co 20 osoba odwiedzająca Polskę trafia właśnie do Poznania. A szkoda, bo lista atrakcji Poznania i ciekawych miejsc, które warto zobaczyć, jest bardzo długa. Spędzając na zwiedzaniu Poznania jeden dzień lub weekend będziesz w stanie zobaczyć wiele charakterystycznych zakątków i lepiej poznać atrakcje turystyczne miasta. W tym powinien Ci pomóc mój przewodnik.

Przygotowałem dla Ciebie listę 9 atrakcji i ciekawych miejsc, które moim zdaniem warto zobaczyć i zwiedzić w Poznaniu. Polecam Ci przed przyjazdem rozejrzeć się za dobrym i tanim noclegiem, a potem zaplanować zwiedzanie z pomocą mapy atrakcji i ważnych punktów Poznania.

Co znajdziesz w artykule?

• listę miejsc, które warto zobaczyć przez jeden dzień w Poznaniu,
• mapę najważniejszych atrakcji i miejsc w Poznaniu,
• wskazówki na temat tego, jak najwygodniej dojechać do Poznania,
• informacje o tym, jak korzystać z komunikacji miejskiej,
• podpowiedzi dotyczącego tego, ile kosztują bilety wstępu do atrakcji miasta.

1. Poznański Stary Rynek – Ratusz, domy budników, pałac Mielżyńskich

Poznański Stary Rynek zawsze kojarzył mi się ze stukającymi się głowami koziołkami, które umieszczone są na budynku ratusza. To miejsce, które warto zobaczyć na samym początku zwiedzania miasta. Mechanizm z koziołkami zamontowany na poznańskim Ratuszu wiąże się z miejską legendą.

Mówi się, że po wielkim pożarze Poznania, gdy wzięto się za odbudowę zniszczonego ratusza, miejscy urzędnicy wyprawili z okazji tego przedsięwzięcia wyśmienitą ucztę. Jeden z kucharzy, zaciekawiony mechanizmem instalowanego na ratuszowej wieży zegara, na chwilę odwrócił uwagę od przygotowywanej pieczeni i udał się na szczyt wieży.

W międzyczasie danie spaliło się na węgiel, więc zatroskany kucharz naprędce znalazł na łące dwa koziołki, które miały niechybnie trafić na ruszt. Koziołki uciekły jednak na szczyt wieży i na oczach wielu gapiów zaczęły się stukać głowami. Ostateczne ocalono ich życie, a ten pojedynek na głowy wyrósł na symbol Poznania.

To, że Stary Rynek istnieje, to pokłosie pomysłu Przemysła I i Bolesława Pobożnego. W 1253 r., biorąc pod uwagę przeludnienie Ostrowa Tumskiego, wpadli oni na pomysł wybudowania miasta na lewym brzegu Warty. Zdecydowano się na układ z centralnym placem, od którego odchodziła siatka ulic chronionych przez miejskie mury. Główny plac (czyli Stary Rynek) stanowił wizytówkę dla mieszkańców, ale był również miejscem prowadzenia ożywionego handlu.

Jednym z charakterystycznych budynków, z których słynie Stary Rynek, jest renesansowy budynek Ratusza. Jego fasada zawiera odniesienia do cnót, którymi powinni się wykazywać urzędnicy miejscy. Mówi się tu o cierpliwości, roztropności, miłości, sprawiedliwości, wierze, nadziei, męstwie i umiarkowaniu. Jakże obce są to cechy w odniesieniu do stereotypu o współczesnym urzędniku państwowym.

Współcześnie Stary Rynek pełen jest kolorów, co zawdzięczamy głównie barwnym, miniaturowym kamieniczkom zwanym domkami budników. Wybudowano je w XVI wieku z przeznaczeniem dla mniej zamożnych kupców – ci najbogatsi zamieszkiwali kamienice w pierzejach Rynku. Ledwo przetrwały II wojnę światową – wymagana była ich kompleksowa odbudowa.

Dokładnie w geometrycznym środku Poznania, tuż obok Ratusza, stoi Pręgierz. Jego położenie miało symbolizować obowiązujące w mieście rządy prawa i przestrzegać nieuczciwych przed nieubłaganą, publiczną karą. Obiekt, w którym współcześnie znajduje się muzeum, powstał w XIX wieku za czasów panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, ostatniego władcy Rzeczpospolitej Obojga Narodów i przez to jest on zwieńczony Orłem – symbolem Polski i Pogonią – symbolem Litwy.

Na rogu Starego Rynku i ulicy Wronieckiej znajdziemy pałac Mielżyńskich, który w 2017 r. przeszedł długo wyczekiwaną rewitalizację. Ten skromny jak na pałacowe standardy budynek gościł w swoich murach znamienitych gości.

W 1806 r. za swoją poznańską kwaterę obrali go sobie żołnierze Napoleona Bonaparte – autor polskiego hymnu narodowego Józef Wybicki i tegoż hymnu bohater – generał Jan Henryk Dąbrowski.

W południowej części Rynku swoją siedzibę ma Galerię Miejską Arsenał, regularnie organizująca wystawy na ważkie tematy społeczne. Wizyta tutaj może być dobrym przerywnikiem w zwiedzaniu – szczególnie, że pozostał nam do przejścia jeszcze spory kawałek miasta.

2. Stare Miasto – Poznańska Fara i Hotel Saski

Spacer odchodzącą od południowo-wschodniego rogu Rynku ulicą Świętosławską otwiera stopniowo widok na imponującą bazylikę kolegiacką Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa, którą warto zobaczyć również z wewnątrz. W Poznaniu używa się w stosunku do niej znacznie prostszej nazwy – ten kościół to po prostu Fara.

Jezuicką świątynię budowano przez aż 50 lat, a jedną z poważniejszych przerw wymusił potop szwedzki. Pomimo oddania budynku do użytku w 1701 r., przez szereg lat trwały w nim jeszcze prace wykończeniowe. Ołtarz główny powstał dopiero w 1732 r.

Na północnej elewacji znajdziemy centralnie ustawioną figurę Ignacego Loyoli – założyciela zakonu jezuitów. Wewnątrz świątyni znajdziemy przepiękne polichromie i monumentalne, XIX-wieczne organy. Środkowy punkt fasady świątyni nie pokrywa się z osią ulicy Świętosławskiej, więc Fara na każdym zdjęciu będzie nieco przesunięta w lewo.

W skład dawnego kompleksu jezuickiego wchodzi jeszcze szkoła jezuicka, której dziedziniec był jedną z pierwszych, poznańskich scen teatralnych oraz kolegium jezuickie, które współcześnie gości w swoich murach Urząd Miasta Poznania.

W dalszy spacer w kierunku Zamku Królewskiego ruszamy ul. Gołębią. Na chwilę jednak zbaczamy z obranego kursu i wędrujemy w kierunku zbiegu ulic Wrocławskiej i Podgórnej. Po lewej stronie pojawi się niski, pomalowany na żółto budynek dawnego Hotelu Saskiego. Dla XIX-wiecznego Poznania był to jeden z najważniejszych hoteli, przeznaczony dla współczesnych VIPów. W 1806 r. zatrzymał się tu Napoleon.

3. Zamek Królewski

Zachodnia część Starego Miasta gości Zamek Królewski, na przestrzeni dziejów wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Budowa zamku ruszyła prawdopodobnie w XIII wieku na polecenie króla Przemysła II, a dzieło zniszczenia dosięgało go przynajmniej 5 razy. Dzisiejszą formę zawdzięcza odbudowie z lat 2010 – 2013. W murach zamku na swoją siedzibę Muzeum Narodowe.

Widoczny ciąg niskich murów nieopodal Zamku Królewskiego to pozostałości po murach miejskich Poznania. W latach swojej świetności ciąg fortyfikacji liczył sobie 1700 metrów długości i 7 metrów wysokości. Część murów rozebrano celowo w XVIII i XIX wieku. Ślad ich przebiegu można wypatrzeć na chodnikach Starego Miasta.

Poznańskie Śródmieście jest bogate w inne, ciekawe atrakcje, które warto odwiedzić przy okazji spacerów w centrum miasta. Przenieśmy się więc w rejon Placu Wolności, skąd powędrujemy później w kierunku Forum Cesarskiego.

4. Śródmieście – Plac Wolności (Biblioteka Raczyńskich, Bazar), Zamek Cesarski, Teatr Wielki

Poczynając od Placu Wolności i kierując się na zachód, zaczynamy spacer po poznańskim Śródmieściu. Obszar ten jest bogaty w zabytki XIX i początków XX wieku. Ulokowana przy Placu Wolności Biblioteka Raczyńskich powstała w trudnych czasach zaboru pruskiego, gdy rozwój polskiej kultury był systemowo blokowany.

Po jej powstaniu władze niemieckie czyniły wiele prób przeobrażenia jej w ośrodek pruskiej kultury, nieprzerwanie była jednak ostoją polskości. To najstarsza publiczna biblioteka działająca w Polsce.

Warto zwrócić uwagę na znajdujące się przy Placu Wolności budynki Bazaru, dawnego Banku Włościańskiego i Banku Wschodniego, niemieckiego teatru miejskiego Arkadia i Muzeum Narodowego (dawnego Muzeum Cesarza Fryderyka III).

Wędrując dalej ulicami 27 Grudnia i Fredry, natkniemy się na gmachy Teatru Polskiego, kościoła Najświętszego Zbawiciela, dawnej Królewskiej Komisji Osadniczej (dzisiaj Collegium Maius Uniwersytetu Adama Mickiewicza) i wreszcie monumentalnego Teatru Wielkiego.

Zanim skręcimy w kierunku Parku Mickiewicza i Zamku Cesarskiego, polecam odwiedziny w kawiarni Nastawnia PoC.

Obręb zamknięty ulicami Fredry, Wieniawskiego, Święty Marcin i Gwarna to tzw. Forum Cesarskie lub Dzielnica Zamkowa.

W skład Forum Cesarskiego wchodzą:

• wspomniany wcześniej Teatr Wielki (dawniej Teatr Miejski),
• Collegium Maius,
• Collegium Minus (dawniej Akademia Królewska),
• Collegium Luridicum (dawny Bank Raiffeisena),
• Dyrekcja Poczty,
• Filharmonia Poznańska (dawniej Ziemstwo Kredytowe),
• Zamek Cesarski.

Zamek wzniesiono na potrzeby cesarza Wilhelma II, aby przez to podnieść rangę Poznania wśród innych miast pruskich. Budowę zakończono w 1910 r., a klucze uroczyście wręczono właśnie cesarzowi.

Po zajęciu Poznania przez wojska niemieckie w 1939 r. podjęto decyzję o przebudowie zamku na osobistą rezydencję Hitlera. Prace trwały przez cały okres wojenny, a tak niedokończoną rezydencję przejęła Armia Czerwona.

Zamek jest współcześnie otwarty dla zwiedzających – warto zobaczyć hole, korytarze i dziedzińce zamkowe, które są dostępne za darmo.

5. Park Cytadela z Muzeum Uzbrojenia i Muzeum Armii Poznań

Pierwsze zetknięcie się z Cytadelą to nieodparte poczucie przebywania w rozległej przestrzeni. Park Cytadela jest największym, poznańskim parkiem miejskim z godną podziwu powierzchnią ok. 100 hektarów.

W parku zadbano o ofertę muzealną, głównie dla miłośników wojska i militariów. W Parku Cytadela warto zobaczyć Muzeum Uzbrojenia oraz Muzeum Armii Poznań. Spacerując po parku można odnieść wrażenie, że uciekło się na moment z miasta.

Park Cytadela może się poszczycić największą plenerową pracą poznańskiej artystki, Małgorzaty Abakanowicz. Niezwykle zasłużona, nieżyjąca już profesor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, jest autorką instalacji pt. “Nierozpoznani”.

Dzieło składa się z wielu brązowych posągów przedstawiających pozbawione głów postaci ludzkie. Mnogość elementów skojarzyła mi się, może niesłusznie, z Pomnikiem Pomordowanych Żydów Europy znajdującym się w okolicach Bramy Brandenburskiej w Berlinie.

W południowej części parku warte uwagi są również cmentarze wojskowe, coraz mocniej ukrywane przez naturę przed światem. Większość mogił jest mocno zaniedbana, choć spoczywa w nich wielu bohaterów walczących o wolność tych ziem. Znaleźliśmy wiele nagrobków powstańców wielkopolskich i żołnierzy walczących w kampanii wrześniowej.

Alejki Parku Cytadela pochłonęły nas na niespełna dwie godziny. Później już zielono-żółty tramwaj pomknął z nami na Rondo Śródka.

6. Jezioro Maltańskie i kolejka parkowa Maltanka

Zanim skierujemy się w rejon Rynku Śródeckiego, warto odwiedzić Jezioro Maltańskie. Ten największy poznański zbiornik wodny to zarówno centrum sportów wodnych, jak i lubiane przez Poznaniaków miejsce spotkań. Od kwietnia do września każdego roku możemy liczyć na skorzystanie z nietypowej formy dostania się pod bramę poznańskiego ZOO. Tuż przy brzegu Malty poprowadzono tory kolejki parkowej Maltanka. Warto zobaczyć Maltę właśnie z tej perspektywy.

Przy odrobinie szczęścia nasz pociąg może poprowadzić parowóz Borsig z 1925 roku. Trasa liczy niespełna 4 kilometry, zanim więc zaczniemy się nią rozkoszować – wypada już wysiadać.

Rozkład jazdy i cennik biletów są dostępne na stronie internetowej MPK Poznań. Ten klimatyczny środek lokomocji dowozi zainteresowanych do bram Nowego ZOO. Jako, że zwiedzanie ZOO nie jest tym rodzajem aktywności, który przynosi mi przyjemność, najbliższy kurs powrotny kolejki zawiózł mnie w okolice Ronda Śródka.

7. Śródka

Spacer z Ronda Śródka do Rynku Śródeckiego zajmuje kilka minut. Trafisz dzięki niemu do serca Śródki – dzielnicy Poznania, która dawniej była niezależnym miastem z prawami miejskimi nadanymi w XIII wieku. Nazwa dzielnicy pochodzi od dnia tygodnia, w którym odbywały się tu targi. Rynek Śródecki stracił sporą część zabudowy podczas działań wojennych i późniejszej budowy Trasy Chwaliszewskiej.

Na Śródce warto zobaczyć mural o wdzięcznej nazwie „Opowieść śródecka z trębaczem na dachu i kotem w tle”. Mural nie jest przypadkowym zbiorem motywów. Najmniejszy, zielony budynek to dawna rzeźnia, w drzwiach której stoi właśnie rzeźnik.

Siedzący na dachu hejnalista to wspomnienie po śródeckim ratuszu, z którego grano niegdyś hejnał. Dostojny jeździec na koniu to Władysław Odonic, który nadal Śródce prawa miejskie.

Do historycznych kontekstów niezbyt pasuje łatwa do zauważenia reklama Terravity. To jednak rozsądne wyjście z zastanej przez pomysłodawców murala sytuacji – właściciele kamienicy mieli podpisany kontrakt reklamowy z tą marką, więc umieszczenie Terravity na muralu to zamiennik szpecącego billboardu.

Idąc dalej ulicą Śródka i Ostrówek, dojdziemy do kamienicy nr 17. Warto zobaczyć wykonaną na jej bocznej ścianie instalację z rynien. Zaprojektowano ją tak, aby wydawała dźwięki podczas przepływania przez nią wody deszczowej. Przeszkadzało to jednak okolicznym mieszkańców, więc instalację musiano skutecznie uciszyć.

Kilka metrów dalej widać przerzucony nad Cybiną w 2007 r. most Biskupa Jordana. Czerwone przęsło to element mostu Rocha, który w perspektywie swojego rychłego remontu użyczył fragment własnej konstrukcji na potrzeby budowy Mostu Jordana.

Przęsło przetransportowano tu w ramach skomplikowanego zadania logistycznego, które zakładało przesunięcie elementu o kilometr na północ. Po drodze przeszkodą był jednak most Mieszka I, nad którym uniesiono przenoszone przęsło.

8. Brama Poznania ICHOT

Bezsprzecznie pierwszym etapem zwiedzania Ostrowa Tumskiego powinna być wizyta w Bramie Poznania ICHOT. Modernistyczny, uderzający bielą budynek główny mieści w sobie ekspozycję podzieloną na 4 sale. Każdy zwiedzający otrzymuje w cenie biletu słuchawki i urządzenie, które będzie prowadzić przez całość zwiedzania.

W każdej sali odsłuchuje się najpierw ogólne, wstępne informacje na określony temat. Później, przy pomocy czytnika, zwiedzający aktywują ścieżki dźwiękowe przy kolejnych punktach ekspozycji. Wszystko więc w rękach odwiedzających – sami decydujemy o tym, czy dany temat zaciekawił nas na tyle, że potrzebujemy o nim bardziej szczegółowych informacji. Brama Poznania udostępnia również taras widokowy, z którego świetnie widać nie tylko Ostrów Tumski, ale również zabudowę północy i wschodu Poznania.

Po zakończeniu zwiedzania ekspozycji Bramy Poznania, rozsądne jest skorzystanie z kładki przerzuconej przez Śluzę Katedralną – część XIX-wiecznej Twierdzy Poznań (Festung Posen).

W ramach tego biletu możliwe jest również odbycie audiowycieczki przez Ostrów Tumski. Po zakończeniu spaceru, słuchawki trzeba oddać w punkcie zlokalizowanym w Bramie Poznania. Wygodnie i z pomysłem! :)

9. Ostrów Tumski – bazylika archikatedralna, Psałteria

Zacząć wypada rzecz jasna tam, gdzie zaczynało się nasze, polskie państwo. Zdecydowanie warto zobaczyć tę niewielką dzielnicę. Najstarsza polska katedra i jeden z najstarszych polskich kościołów – bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła – to najważniejszy zabytek poznańskiego Ostrowa Tumskiego.

Budowla powstała w latach 80. X wieku i według przypuszczeń mogła być miejscem, w którym Mieszko I przyjął chrzest, zwany później chrztem Polski. W Złotej Kaplicy bazyliki pochowani są pierwsi władcy Polski z dynastii Piastów – Mieszko I oraz Bolesław I Chrobry.

W bazylice złożone również m.in. ciała Mieszka II, Kazimierza Odnowiciela oraz członków wielkopolskiej linii Piastów. Wśród licznych (12) kaplic znajdziemy m.in. kaplicę królewską, kaplicę św. Trójcy. Szczegółowe zwiedzanie całej katedry zajmuje ponad godzinę i można je wygodnie odbyć samodzielnie – dzięki audioprzewodnikowi dostępnemu w Bramie Poznania.

Podczas spaceru przez Ostrów Tumski warto zwrócić również uwagę na pałac arcybiskupi przy ul. Ostrów Tumski, budynki Psałterii, relikty Palatium i kościół Najświętszej Marii Panny. Popularnymi wśród turystów obiektami są Muzeum Archidiecezjalne i rezerwat archeologiczny Genius loci. Oba miejsca można zwiedzać na wspólnym bilecie wraz z Bramą Poznania (o taki bilet trzeba poprosić w kasie Bramy Poznania).

Tuż nieopodal Ostrowa Tumskiego leży Chwaliszewo – dawniej osobna wyspa, a dzisiaj już trwale połączona z miastem. To właśnie tam na stosie spalono pierwszą w Polsce kobietę podejrzewaną o bycie czarownicą.

Spacer przez Ostrów Tumski może być dobrym pomysłem na koniec intensywnego dnia w stolicy Wielkopolski. Gdy odwiedzisz już wszystkie miejsca, które warto zobaczyć w Poznaniu, czas zadbać o dobre miejsce noclegowe.

Gdzie spać w Poznaniu? Polecane noclegi

Gdy będziesz szukał noclegu w Poznaniu, postaraj się zatrzymać jak najbliżej Starego Miasta. Zaoszczędzisz wtedy czas na dojazdy i będziesz mógł efektywniej zwiedzić miasto. Chociaż dojazdy też mają swój urlop – poznasz wtedy mniej popularnie, nieturystyczne dzielnice Poznania.

Niżej znajdziesz trzy dobre i tanie noclegi, które moim zdaniem warto wziąć pod uwagę. Nie kosztują majątku, mają dobrą lokalizację i standard, który powinien spełnić większość “typowych” wymagań. Nie mają sauny i SPA, ale na weekend w Poznaniu da się bez tego przeżyć. ;)

Ile dni przeznaczyć na zwiedzanie Poznania?

Na pierwszą wizytę w Poznaniu warto poświęcić przynajmniej 2 dni, chociaż nawet bez noclegu w mieście będziesz miał szansę poczuć atmosferę stolicy Wielkopolski. Żeby zobaczyć wszystkie miejsca z mojej listy, przyda się jednak przynajmniej jeden nocleg.

Jeśli zależy Ci na wnikliwym zwiedzaniu kolejnych obiektów (a sam ICHOT wymaga przynajmniej 2 godzin spokojnego spaceru po ekspozycji), to dodatkowy, trzeci dzień, na pewno nie będzie zmarnowany.

Jak dojechać do Poznania? Komunikacja miejska w Poznaniu

Dojazd do Poznania, jak do większości polskich miast wojewódzkich, nie powinien sprawić większego wyzwania. Poznań jest dobrze skomunikowany z resztą kraju zarówno pod względem połączeń kolejowych, jak i autobusowych.

Dworzec kolejowy i autobusowy znajdują się blisko siebie. Dzięki sprawnej komunikacji miejskiej będziesz mógł szybko dojechać w okolice Starego Miasta (na przystanek “Półwiejska”) oraz Śródki i Ostrowa Tumskiego (na przystanek “Rondo Śródka”, tramwaj nr 6).

Wysiadając na Półwiejskiej, możesz zajrzeć do galerii handlowej Stary Browar. Obiekt jest ciekawy architektonicznie, o czym świadczą też liczne nagrody w konkursach na najładniejszy budynek miasta. Zorganizowano go zgodnie z ideą 50/50 – połowa funkcji Starego Browaru jest skupiona na biznesie, a druga połowa – na sztuce. Stary Browar można zwiedzać z przewodnikiem.

W ciepły dzień polecam na Rynek wybrać się spacerem – z dworca kolejowego to tylko niespełna 2 km. Centrum Poznania można również zwiedzać pieszo – nie jest ono zbyt rozległe.

Polecam skorzystanie z biletów czasowych 24-godzinnych. Opłacają się znacznie lepiej od biletów jednorazowych i raz skasowane nie wymagają naszej dalszej uwagi. Dzięki nim możesz skorzystać z komunikacji miejskiej nielimitowaną liczbę razy.

Bilet 24-godzinny skasowany między godz. 20:00 w piątek, a 24:00 w sobotę, jest ważny również w niedzielę (do godz. 24:00) – w czasie weekendu bilet 24-godzinny staje się więc biletem dwudniowym. Komunikacja miejska w Poznaniu, opierająca się na autobusach i tramwajach, działa sprawnie i pozwala dotrzeć w okolice głównych atrakcji turystycznych.

Maltanka, czyli kolej wąskotorowa, która wozi turystów z okolic Ronda Śródka do poznańskiego ZOO, pomimo bycia obsługiwanym przez MPK, posiada własną taryfę biletową – trzeba na nią kupić oddzielny bilet. Kursuje tylko w sezonie, który trwa od końca kwietnia do końca września każdego roku.

Co jeszcze powinieneś przeczytać?

• Polska na WEEKEND, czyli co warto zobaczyć? 44 najpiękniejsze i ciekawe miejsca na jeden lub dwa dni

• Jak TANIO podróżować po Polsce? 16 pomysłów na tanie podróżowanie

Poznań to miasto z potencjałem – trzymam kciuki za budowanie coraz większej świadomości na temat miasta wśród przyjeżdżających do Polski turystów. Moja lista najciekawszych atrakcji Poznania powinna Ci pomóc zaplanować ciekawą wycieczkę po stolicy Wielkopolski. Udanego zwiedzania, baw się dobrze!